1922

ÖRÜMCEK AĞI

Duvara, bir titiz örümcek gibi,

İnce dertlerimle işledim bir ağ.

Ruhum gün doğunca sönecek gibi,

Şimdiden ediyor hayata veda.

Kalbim, yırtılıyor her nefesinde,

Kulağım, ruhumun kanat sesinde;

Eserim duvarın bir köşesinde;

Çıkamaz göğsümden başka bir seda...

(1922)

 

 

AKŞAM

Güneş çekildi demin,

Doğdu bir renk akşamı.

Bu, bütün günlerimin,

İçime denk akşamı.

Akşamı duya duya,

Sular yattı uykuya;

Kızıllık çöktü suya,

Sandım bir cenk akşamı...

(1922)

 

MEVSİM DÖNERKEN

Ufukta pas tuttu birdenbire yaz;

Gün çabucak geçti, akşam tez oldu.

Toz kaldırdı karşı yollardan poyraz,

Kopan yol uçları eklenmez oldu.

Akşam; sanki boşluk içine dolar,

Dağların cilâsı gittikçe solar,

Rüzgârda bir kadın saçını yolar.

Artık bu yollarda beklenmez oldu...

(1922)