1926

YUNUS EMRE

Kaç mevsim bekleyim daha kapında,

Ayağımda zincir, boynumda kement?

Beni de, piştiğin belâ kabında,

O kadar kaynat ki, buhara benzet!

Bekletme Yunus'um, bozuldu bağlar,

Düşüyor yapraklar, geçiyor çağlar;

Veriyor, ayrılık dolu semalar,

İçime bayıltan, acı bir lezzet.

Rüzgâra bir koku ver ki, hırkandan;

Geleyim, izine doğru arkandan;

Bırakmam, tutmuşum artık yakandan,

Medet ey dervişim, Yunus'um medet!..

(1926)

 

YATTIĞIM KAYA

Bu akşam o kadar durgun ki sular

Gömül benim gibi kedere diyor.

İçimde maziden kalma duygular

Ağla geri gelmez günlere diyor.

Ey gönül, gidenden ümidini kes!

Kaçan bir hayale benziyor herkes,

Sanki kulağıma gaipten bir ses

Buluşmalar kaldı mahşere diyor.

Enginden engine koşarken rüzgâr,

Bende bir yolculuk heyecanı var...

Yattığım kayaya çarpan dalgalar

Çıkıver bir sonsuz sefere diyor.

(1926)

 

ÜÇ ATLI

Karşı yoldan üç atlı,

Bir kuş gibi kanatlı,

Geliyor köye doğru.

Cebkeni kola atmış,

Sağ elini uzatmış,

Üçü de göğe doğru.

Bir bulut olmuş rüzgâr,

Heyecandan başaklar,

Tutmuş nefeslerini.

Sıra dağlar inliyor,

Kalbi diye dinliyor,

Çelik nal seslerini.

Sürün atlılar, sürün!

Beni alıp götürün,

Bu yerde pek yalnızım.

Demeyiniz, bu da kim?

Öyle diyor ki, içim,

Candan aşinanızım...

(1926)

 

ANNECİĞİM

Ak saçlı başını alıp eline,

Kara hülyalara dal anneciğim!

O titrek kalbini bahtın yeline,

Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,

Gecenin ardında yine gece var;

Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,

Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,

Kanadın yayılmış, çırpınmak için;

Bu kış yolculuk var, diyorsa için,

Beni de beraber al anneciğim!...

(1926)

 

AYNADAKİ HAYALİME

Akmayan yaşlarla sıcacık yüzün;

Yavrum, bugün seni pek ölgün gördüm.

Gözünde bir küçük noktadır hüzün,

Neş'eni ne bugün, ne de dün gördüm.

Eğri dallar gibi halsiz, yorgunsun,

Birikmiş sulardan daha durgunsun,

Görünmez bıçakla içten vurgunsun,

Seni öz yurdunda bir sürgün gördüm.

Geçti bir cenaze peşinde ömrün;

Bilemem, vardığın neresi, bugün?

Hergün yürüdüğün kadar yürüdün,

Arkasından kendi ölünün; gördüm...

(1926)

 

AÇIKLARDA

Bir ağızdan çalınan düdükler, kalın kalın,

Boşlukta tos vuracak nokta arayan çığlık.

Koşup, yılanlar gibi üzerinden suların,

Arıyor teknemizi oturtacak bir sığlık...

Omuz omza şahlanan dalgalar, büyük büyük,

Bir ses işitip ürkmüş, sürülerle canavar.

Gözlerinde kıvılcım, ağızlarında köpük,

Birbirinin üstünden atlayıp geliyorlar.

Gittikçe boşluklara düşmekteyiz enginde;

Arkadaki sahilse, fosfor bir iz halinde,

Her an bir parça daha uzaklaşıyor bizden.

Deniz, bu yerde Ölüm korkusu kadar derin;

Kocaman bir kuş gibi geliyor peşimizden,

Ruhu, bu kapkaranlık suda can verenlerin...

(1926)

 

ŞEHİRLERİN DIŞINDAN

Kalk, arkadaş, gidelim!

Dereler yoldaşımız,

Dağlar omuzdaşımız,

Dünyayı seyredelim,

Şehirlerin dışından.

Esmerden, sarışından

Kaçalım, kurtulalım!

Haydi yürü, bulalım;

Kat kat çıkmış evlerin,

O cam gözlü devlerin

Gizlediği âlemi!

Bir tüy gibi yel alsın,

Bir dal gibi sel alsın,

Bizden menhus elemi.

Attığımız naralar,

Yol açsın karanlıkta.

Çeksin bizi mağralar,

Bir derin ormanlıkta;

Öttürüp sert bir ıslık,

Yılanları çağralım.

Peşinden çığlık çığlık,

Çakallara bağralım,

Otelim baykuşlarla.

Kızıl akşamüstleri,

Hicret eden kuşlarla.

Sema, deniz ve yeri,

Çepçevre iklim iklim,

Dolaşalım, gezelim!

Yollar bizden bir izdir,

Ne duysak sesimizdir.

Ne görsek benzer bize.

Hiç şaşmayan bir saat

Gibi işler tabiat,

Uyarak kalbimize.

Mevsimler boğum boğum,

Zamanın ipliğinde.

Başı görünmez doğum,

Sonu ölçülmez hayat...

Hayvan, nebat, ve cemat,

Hepsi ilk gençliğinde.

Ölen ölür, yıpranmaz;

Giden, gider, aranmaz.

Böyle geçer ömrümüz.

Bir gün gelir ölürüz,

Haberimiz olmadan.

Ve o zaman, o zaman,

Hayat neymiş görürsün!

Bırak, keyfini sürsün.

Şehirlerin, köleler!

Yeter bizi tuttuğu!

Tükensin velveleler!

Kalk arkadaş, gidelim!

İnsanın unuttuğu

Allahı zikredelim;

Gül ve sümbül hırkamız,

Sular, kuşlar, halkamız...

(1926)

 

DALGALAR

Sarmış deniz kızları gibi dalgalar bizi,

Uzun saçları gümüş, şeffaf tenleri fosfor.

Yumuşak başlariyle sarsarak teknemizi,

Yolcu, gittiğin sahil nerde diye bağrıyor.

Ne bir kıyıdan eser, ne bir ışıktan eser,

Sulardan daha derin, yolun karanlıkları.

Dalgalar, yürüyünüz, arayalım beraber,

Başımızı dövecek yalçın kayalıkları!..

(1926)

 

RÜYA

Uzun bir uykudan kalkıp bir sabah,

Baktım ki, yepyeni odamda eşya.

Çocukluk evim bu değildi... Eyvah!

Gördüğüm, değildi bildiğim dünya!

Ellerim bir kanat gibi titrekti,

Tutmasam, gözümden yaş inecekti;

Bir şey, beni dürtüp aynaya çekti,

Ondaydı gecenin esrarı güya.

Sordum etrafıma, ne oldu, ne var?

Nedir suratımda bu çukur yollar?

Sanki yaşamaya güvenim kadar

Büyük bir şey çaldı benden o rüya...

(1926)